Książka niewątpliwie świetnie przygotowana i udokumentowana, ale niestety wbrew zachęcie na stronie wydawcy ("To żywa historia Wawelu, która wciąga jak kryminał!") jest przeraźliwie nudna. Dobrze czyta się początek o czasach prehistorycznych i wczesnopiastowskich, późniejsze drobiazgowe opisy, gdzie zmieniono parapet albo dodano zdobienie, zainteresują zapewne jedynie hardkorowych pasjonatów architektury. Nie pomaga też obszerność dzieła - wg serwisu lubimyczytac to 512 stron. Z ciekawostek - jeszcze do XVII wieku Polacy mówili Wąwel, nie Wawel. :-) Poza tym w głowie utkwili mi żołnierze kościuszkowscy ()? wchodzący przez wąskie kanały ściekowe, żeby odbić zamek z rąk zaborców, nienawiść Bony do Elżbiety Habsburżanki, to, że większość budynków na Wawelu jest względnie nowych, jeden został wręcz wybudowany przez hitlerowców.