User Profile

Nie przebrnąłem przez całość, odpadłem trochę za połową. O książce słyszałem wiele razy, tytuł znam od lat, spodziewałem się czegoś bardziej wciągającego, bardziej fascynującego. Tymczasem to taki zbiór anegdotek, które nie wiadomo o czym opowiadają, nie wiadomo co chcą przekazać. Brakuje w tym spójności, krótkie zapisy czy historyjki przeplatają dłuższe fragmenty analityczno-teoretyczne. Zaczynając lekturę, obawiałem się, że nie przebrnę emocjonalnie, że przedstawione historie będą zbyt angażujące. Nic z tych rzeczy. Jak zwykle w przypadku literatury obcojęzycznej zastanawiam się, w jakim stopniu to efekt pracy tłumacza.

Książka niewątpliwie świetnie przygotowana i udokumentowana, ale niestety wbrew zachęcie na stronie wydawcy ("To żywa historia Wawelu, która wciąga jak kryminał!") jest przeraźliwie nudna. Dobrze czyta się początek o czasach prehistorycznych i wczesnopiastowskich, późniejsze drobiazgowe opisy, gdzie zmieniono parapet albo dodano zdobienie, zainteresują zapewne jedynie hardkorowych pasjonatów architektury. Nie pomaga też obszerność dzieła - wg serwisu lubimyczytac to 512 stron. Z ciekawostek - jeszcze do XVII wieku Polacy mówili Wąwel, nie Wawel. :-) Poza tym w głowie utkwili mi żołnierze kościuszkowscy ()? wchodzący przez wąskie kanały ściekowe, żeby odbić zamek z rąk zaborców, nienawiść Bony do Elżbiety Habsburżanki, to, że większość budynków na Wawelu jest względnie nowych, jeden został wręcz wybudowany przez hitlerowców.