Reviews and Comments

Rewelacyjna książka! Powieść-lusterko, w której czasem (często) można zobaczyć siebie samego.

Za dużo, a za mało interesująco. Brak motywacji, żeby wrócić do lektury.

Książka wypożyczona przez Hanię w bibliotece na Dworcowej.

Wow... po prostu wow!

Nie przebrnąłem do końca, początek świetny, potem książka grzęźnie... Być może wpływ na to ma silne powiązanie z konkretnymi realiami historyczno-politycznymi.

Do pewnego momentu jeszcze nadążałem, potem poziom skomplikowania tematu mnie przerósł. Doczytałem do końca, bo Orliński ma bardzo lekkie pióro i korzysta z bliskich mi odniesień (pop)-kulturowych.

Trzeba będzie zacząć od nowa.

Nie ma to, jak odkryć pisarza po jego setnych urodzinach...

Ishiguro urywa beret... Przez większość książki zastanawiasz się, o co tu chodzi, co to za fabuła, co to za sztywniacki język... na końcu autor przeżuwa Cię i wypluwa bez życia na ziemię. „Pogrzebany olbrzym” to zrobił, ta książka tak samo. Boję się czytać kolejną. Rewelacja.

Chyba trzeba było to przeczytać w oryginale. Kilka wersji tej samej opowieści, różnice w drobiazgach, w tłumaczeniu trochę mogło zniknąć. Tłumaczka z pretensjonalnym "Evermind" po imieniu i nazwisku... 🤦🏻‍♂️

Tak jak książka o Wawelu... Świetnie udokumentowana, masa przypisów, ogromna bibliografia... i od pewnego momentu przeraźliwe nudy. Na szczęście zmęczyłem się niedaleko końca.

Książka okazała się "uszkodzona" - po którejś tam stronie nic się dalej nie wyświetla. Nawet nie pamiętam, gdzie ją kupiłem, więc nie mogę pobrać jeszcze raz.

Bardzo podoba mi się pisarstwo Józefa Hena. Zacząłem od książki o królu Poniatowskim, z początku nie mogłem się wkręcić, ale potem zaskoczyło. W tej chwili wydaje mi się znacznie lepsza od „Wieszania” Rymkiewicza (po której to książce spodziewałem się chyba czegoś innego, stąd może rozczarowanie). Potem „Crimen”, powieść historyczno-przygodowa, też dość szybko ją pochłonąłem. A teraz „Nikt nie woła”, powieść osnuta bardzo mocno na watkach autobiograficznych, opisuje przeżycia autora podczas II wojny światowej w Azji Radzieckiej - Kazachstan, Uzbekistan, Samarkanda. Główny nacisk położony jest na budzące się życie uczuciowe pisarza, a wojna i polityka pozostają gdzieś w tle, ale ich wpływ jest nieustannie odczuwalny. Dodatkowo, czytając ją w dzisiejszych czasach, nie sposób nie robić analogii - jak wiele mamy (w sensie bezpieczeństwa, spokoju, ale też rzeczy fizycznych, które posiadamy), a jak niewiele dzieli nas od tego, by to stracić.

Kolejna książka, przez którą niestety nie przebrnąłem. Ni to powieść, ni to opowieść, niby dużo się dzieje, ale wszystko jakieś takie niezborne, wręcz irytujące. Herkules wychodzi na porywczego, irracjonalnego debila. Ciekawe, czy "Ja, Klaudiusz", książka, która zrobiła na mnie duże wrażenie w czasach licealnych, też byłaby tak męcząca w odbiorze, gdybym czytał ją w oryginale. Chyba nie będę próbował.

Jak na razie najlepsza powieść, jaką przeczytałem w tym roku.