User Profile

Koło Tolkiena to nawet nie stało. Brak rozmachu, brak złożoności przedstawianego świata, brak bohaterów, z którymi można by współczuć. Mocno trąci amerykańską pulp literature. Parę fajnych rzeczy jest – przywoływanie zmarłych, aliterowane wiersze – ale to za mało, żeby lektura zapadała w pamięć, nie mówiąc już o dorównaniu temu, co zrobił Tolkien (a takie opinie spotykałem, czytając o tej książce). Autor ślizga się po powierzchni konceptów, które wrzuca do fabuły - tu jakaś przypadkowa wzmianka o faunie z Grecji, tam Odyn odbierający matce dziecko z kazirodczego związku (jeśli się nie wie, że autor napisał kolejną część czy części, to nie wiadomo, po co ta scena jest - to tylko dopełnienie wcześniejszej przepowiedni, które nie gra żadnej roli w fabule tej konkretnej książki). Powieść do zapomnienia.

Dobrze się czyta, chociaż intrygi stają się coraz bardziej cienkie i wydumane (Kim Dzong Un starający się zdestabilizować Wielką Brytanię za pomocą dokumentu stworzonego kilkadziesiąt lat wcześniej przez MI5 - chociaż doceniam ironię, że dokument oryginalnie dotyczył destabilizacji państw pozostających w zależności kolonialnej od Imperium). Dość pretensjonalne są też "opisy przyrody" - personifikacja budzącego się dnia i zapadającego zmierzchu. Idealna letnia lektura, trochę mniej humoru niż w poprzednich częściach, ale fajnie. Uwaga do całości - porównania z Johnem Le Carre mocno przesadzone, Herron nie może się zdecydować, czy pisze na poważnie, czy komediowo, ale ostatecznie to drugie podejście bierze górę, więc choćby w tym aspekcie oddala się od autora "Nocnego recepcjonisty".

Bardzo słaba rzecz, przebrnąłem przez jedną trzecią pierwszego tomu, zmęczywszy się okrutnie. Powolny snuj napędzany okazjonalnie śluzem nieuzasadnionych fabularnie stosunków płciowych (zresztą nie wiem, czy jest tu jakaś spójna fabuła), nie wiadomo, czy autor zmierza do jakiegoś celu, czy też miał po prostu dużo wolnego i z nudów stukał w klawiaturę (albo smerał piórem, nie znam techniki pracy Nienackiego). Szkoda czasu. #BookWyrm #RamblingReaders #PoPolsku

Bardzo słaba rzecz, przebrnąłem przez jedną trzecią pierwszego tomu, zmęczywszy się okrutnie. Powolny snuj napędzany okazjonalnie śluzem nieuzasadnionych fabularnie stosunków płciowych (zresztą nie wiem, czy jest tu jakaś spójna fabuła), nie wiadomo, czy autor zmierza do jakiegoś celu, czy też miał po prostu dużo wolnego i z nudów stukał w klawiaturę (albo smerał piórem, nie znam techniki pracy Nienackiego). Szkoda czasu.

We wstępie autor obiecuje więcej, niż udaje mu się zrealizować. Spodziewałem się przytłaczającego opisu brutalnego, strasznie ciągnącego się konfliktu, relacji, która przytłoczy mnie ciężarem opisywanych wydarzeń. Tymczasem wrażenie po lekturze raczej słabe, tu była jakaś bitwa, tam jakaś kolejna, w międzyczasie Lekka Brygada była na przejażdżce (gdzie o "szarży Lekkiej Brygady" wiem od dzieciństwa, zawsze było to w mojej wyobraźni niezwykle doniosłe wydarzenie, mimo że znałem tylko samo określenie). Faktograficznie na pewno książka wyczerpująca i dobrze przygotowana, jednak nie trafiła do mnie. Jak zawsze w przypadku tłumaczeń może to częściowo być wina tłumacza.

Nie pamiętam, kiedy zacząłem czytać, to długa książka.